Hoe liefde zwaarte verlicht en vertrouwen aanmoedigt

Ze slikt antidepressiva. Is yoga-docente en praktiseert de Oosterse levensfilosofie. In haar ogen doet ze ‘alles goed’. Zoals het hoort en anderen haar ‘voorschrijven’. Ze is ijverig, zorgzaam van aard, intelligent en leert snel. Een van haar talenten is dat ze zich snel kan aanpassen en het anderen altijd naar de zin weet te maken – de keerzijde daarvan is dat ze het contact verliest met zichzelf. Haar enthousiasme en levenslust zijn soms aanstekelijk, maar voor haar ook ongekend. Mijn vriendin Daniëlle is 26 en heeft klachten van een depressie.

Hoewel ze is opgegroeid in een warme familie met veel vrienden en voor velen ‘het perfecte plaatje’ lijkt, voelt ze zich diep van binnen onzeker. Ze ontwikkelde al jong een eetstoornis. Dat deed ze om zichzelf van ‘leven’ af te leiden, vertelde ze me. Hoewel ik de woorden “ik wil niet meer verder leven” in haar situatie kon plaatsen, kwam haar uitspraak als een donderslag bij heldere hemel en voelde ik een moment even helemaal niets. Sprakeloos en met een machteloos gevoel zat ik naast haar op de bank. Zwijgend.

Present in het moment rechtte ik mijn rug en trok haar vastbesloten tegen me aan. Mijn empathisch vermogen deed de rest. Ik nam op dat moment waar wat zij in het diepste van haar depressie niet kon zien en voelde dat ik er enkel hoefde te zijn om haar te ‘verlichten’. Ik deelde wat ik ten overvloede voelde en dat was liefde. In mijn gedachten wenste ik dat ze niet zou besluiten om uit het leven te stappen en dat ze zich zou committeren aan de liefde naar haarzelf.

Nu, twee jaar later, prijs ik haar, mij en de wereld gelukkig dat ze er nog is. Ik voel compassie in overvloed en vertel haar hoe trots ik op haar ben. Haar eigen motivatie heeft haar tot opname op een PAAZ gebracht. Ondanks dat het zwaar moet zijn geweest voor haar, voelt ze zich bevrijd en leeft ze met passende medicatie. Ze volgde haar eigen weg – als enige, alleen – maar niet meer eenzaam. Ze blijft in beweging.

In haar eigen woorden:

“I see my story as a path that led me to where I am today. In the end, difficulties can be strengths. Today I am proud. Proud of what I am, of what I have been through and of all that is ahead of me.” –

Tips van Hanelore

1. Houd contact. Met iets simpels, zoals samen zijn, samen koken, eten of een film kijken, voorkom je dat iemand geïsoleerd raakt.
2. Blijf positief. Prijs vooruitgang en blijf eerlijk en oprecht.
3. Aanvaard je eventuele gevoelens van onzekerheid, twijfel, onmacht of boosheid vanwege de situatie. Voel aan of je ze moet parkeren en naar behoefte bespreekt met iemand anders of subtiel kunt laten merken ten opzichte van de ander.
4. Geef je grenzen aan. Helpen betekent niet dat je taken overneemt. Geef duidelijk aan tot waar verantwoordelijkheden van jou en de ander liggen.