Overslaan en naar de inhoud gaan

Primaire tabs

Draaglast
Ervaringen

Draaglast en draagkracht

Ik had ooit mijn toevlucht gezocht in een herstellingsoord. Geen verplichte therapie of gesprekken, het ging vooral om rust. Een eigen kamer, weg uit de stress thuis, aanschuiven aan de maaltijd en tussendoor op de fiets de duinen in. Eventjes afstand.
Ik zat stevig in de problemen met mijn psychotische kinderen en hun hulpverleners. Het contact met andere moeders van psychisch zieke kinderen deed me goed. We hadden aan een half woord genoeg om ons in te kunnen leven in de situatie van de ander. Het relativeerde, gaf steun en bood perspectief. In het begin waren de emoties groot, veel tranen, maar ook een lach. Het was ontspannend.

Vorig jaar ben ik er weer een paar weken geweest. Het is inmiddels meer een therapeutische omgeving dan een ‘rusthuis’. Er is veel groepstherapie. Ik mis de persoonlijke therapie wel. Ik was zo toe aan rust en wilde mijn verhaal kwijt, maar het verhaal van anderen was me teveel.

De mogelijkheid om tot rust te komen is voor mij het allerbelangrijkste. Je wordt er niet gestoord, hoeft je alleen maar met jezelf bezig te houden, je kunt naar buiten in de mooie natuur en dingen doen die je graag doet.
Het hielp me. Ik kreeg een beter zelfbeeld, leerde mijn plek in het geheel van de problemen en ook wat ik kon doen om beter tegen de situatie opgewassen te zijn. Ik leerde dat ik er zelf ook mocht zijn. En dat mijn grenzen en draagkracht langdurig waren overschreden. Ik was uitgeput.

Twee van mijn kinderen zijn ziek, daardoor kreeg ik problemen op mijn werk. Op een ochtend kon ik niet meer. De energie was op.. Mijn behandelaar schudde mij wakker: ‘je legt zelf steeds je hoofd op het hakblok’. Ik leerde dat ik zelf keuzes kan maken wat ik wel en niet op mijn schouders neem. Ik moest leren grenzen stellen.

Mijn situatie is nog steeds zwaar. Het lotgenotencontact is voor mij levensreddend. Je wordt begrepen, hoeft je niet te schamen, niets uit te leggen, je mag er zijn. Het is veilig.
Ik heb geleerd ook de leuke dingen van het leven vast te houden. Ik zit met mijn man op
salsadansen. Een vrolijk moment voor onszelf. Ik ben er nog niet. Mijn functie in het onderwijs is aan een ander gegeven. Ik vraag me af of ik straks weer gewoon voor de klas kan staan. 

Volgens mij kun je eigenlijk nauwelijks voorkomen dat je uitgeput raakt als het leven je overlaadt met te veel problemen. De kunst is om je persoonlijke draagvermogen te ontdekken. Als je je grenzen kent, kun je ze bewaken. 
Laatst zat ik met een vriendin in het theater en ontdekte dat ik niet kon genieten. Ik moest me inspannen om de voorstelling uit te zitten. Terug in de auto kreeg ik een enorme huilbui. Ik besloot om rust te houden en pas op de plaats te maken. Maakte een afspraak met de huisarts, ging veel zwemmen en fietsen. Dat heb ik in het herstellingsoord geleerd: op tijd in actie komen en voorkomen dat ik echt onderuit ga.


Tips van Josien

  1. Gun jezelf rust
  2. Zorg goed voor jezelf, doe dingen die je goed doen
  3. Zoek contact met lotgenoten, dat geeft zoveel begrip,  aan een half woord heb je genoeg

Post review

(25) lezers vinden dit behulpzaam.

Helpt deze informatie jou?

loader

Reacties

Detteke

Ik herken alles. Het totaal uitgeput zijn. Ook ik heb 2 zorgintensieve kinderen en ga al jaren over m’n grens en voel me nu zelf ziek en zou graag ook naar een herstellingsoord gaan. Heb je voor mij een naam? Dank je alvast

Gebruiker registratie informatie banner

Log in om de meest relevante verhalen te krijgen die aansluiten bij jouw voorkeuren. Nog niet geregistreerd? Meld je gratis aan. Uiteraard gaan we zorgvuldig om met je privacy.