Overslaan en naar de inhoud gaan

Primaire tabs

Na 19 jaar gaat mijn broer weer zelfstandig wonen
Ervaringen

Na 19 jaar gaat mijn broer weer zelfstandig wonen

De eerste twee van die 19 jaar was hij onafgebroken opgenomen in de kliniek waar hij op zijn 28e verjaardag terecht kwam. Hij zat op dat moment in een hele nare psychose waarvan flarden hem tot aan de dag van vandaag volgen. Vanwege zijn ‘overprikkeling’ belandde hij geregeld in de isoleercel. Soms een paar dagen, soms ook weken achter elkaar. Als ik hem dan opzocht was er weinig mens in hem te ontdekken. Ik keek soms door het luikje, hij droeg een scheurhemd en had een verwilderde blik. 

De jaren na de opname zette hij kleine stapjes. Hij ging van beschermd wonen, via begeleid wonen met veel begeleiding, naar begeleid wonen met minimale begeleiding. Met tussendoor nog een opname en uitdagende periodes. Stemmen en psychotische gedachten bleven hem achtervolgen. Deze werden vooral bestreden met medicatie.

De laatste twee jaar heeft hij grote stappen in zijn herstel gezet. Hij bouwde een flink deel van de medicatie af. Dat ging met sommige pillen makkelijker dan gedacht en soms was het zwaar, met lithium lukte het niet. Hij kreeg echter wel de ruimte om het te onderzoeken en weet wat hij nu nog nodig heeft. Er heeft behandeling voor trauma’s plaatsgevonden.

Hij ziet steeds beter wat zijn kwetsbaarheid is, herkent zijn triggers en handelt hiernaar. Hij weet steeds tijdiger aan te geven wanneer het minder gaat en om ondersteuning te vragen als dat nodig is.

Na 19 jaar gaat mijn broer weer zelfstandig wonen.

Zijn laatste huis deelde hij met drie medebewoners met psychische uitdagingen. Dat heeft voor- en nadelen. Het naar elkaar omkijken, van en met elkaar leren, samen stappen zetten in zelfstandigheid en samen een huishouden runnen zijn bijzonder mooie en waardevolle kanten. Er zijn blijvende vriendschappen ontstaan. De nadelen zijn dat het ook triggers en zelfs nieuwe trauma’s op kan leveren. 

Zoals de nieuwe bewoner. De bewoners werden niet gekend in de plaatsing. Raar, als je bedenkt wat je allemaal met elkaar deelt als je onder één dak woont? Op een plek waar je je veilig zou moeten voelen.

De nieuwe bewoner is verslaafd en heeft een psychische kwetsbaarheid. Natuurlijk verdient ook hij ondersteuning en een fijne plek om te wonen. Maar de verslaving veroorzaakt bij mijn broer enorm veel spanning. Dit komt door de trauma’s die hij heeft opgelopen en de kwetsbaarheid die hieruit is ontstaan. Twee jaar eerder had hij ook een medebewoner met een verslaving. De dealers liepen op de raarste tijdstippen het huis in en uit. En er werd gestolen.

De komst van de nieuwe bewoner triggert hem dusdanig dat hij stijf staat van angst en huilt van ellende. Dit trekt hij niet. We gaan samen naar de begeleiding en delen onze zorgen. We krijgen te horen dat ook deze mijnheer een kans verdient binnen begeleid wonen. Dat betwisten wij ook niet. Wij krijgen de verzekering dat er goede begeleiding komt en dat ze onze zorgen serieus nemen.

We voelen ons gehoord, maar de zorgen zijn er niet minder om. Met mijn broer gaat het namelijk niet goed. Ik ben zelfs even bang dat we terug zijn bij af. Maar de winst van al die jaren herstel wordt nu zichtbaar: hij vraagt op tijd hulp en laat zich ondersteunen. Na enkele weken van grote zorgen en veel extra steun kan ik de begeleiding weer overlaten aan zijn vaste begeleiders.

Na 19 jaar gaat mijn broer weer zelfstandig wonen.

Al jaren stond hij ingeschreven voor een woning. De eerste de beste keer dat hij op een woning reageerde was het raak. Hij kreeg hem toegewezen. Een eigen plek. En dus zijn we de afgelopen weken druk geweest met het opknappen van het huis. Struinden we Ikea af op zoek naar leuke meubeltjes en is het een waar paleis geworden. Binnenkort verhuist hij.

De verandering is leuk en spannend tegelijk. Voor hem en voor ons. Wat gun ik hem zijn eigen fijne en veilige woonplek. Ik ben ongelofelijk trots op hem.

Natuurlijk hebben we het gehad over wat hij nodig heeft om de stap te zetten. Hij vindt het een superfijn idee dat hij ambulante begeleiding krijgt van zijn huidige begeleiders. De zorg blijft bij hetzelfde ggz-team. Ook laat hij weten het prettig te vinden als wij wat vaker langs komen de eerste tijd.

Ja, na 19 jaar gaat mijn broer weer zelfstandig wonen!

Tips van Nanette

  1. Geef de hoop niet op.
  2. Ondersteun waar nodig, doe een stap terug als het kan.
  3. Waardeer ook de kleinste stapjes in herstel.

Post review

(5) lezers vinden dit behulpzaam.

Helpt deze informatie jou?

loader

Reacties

Gebruiker registratie informatie banner

Log in om de meest relevante verhalen te krijgen die aansluiten bij jouw voorkeuren. Nog niet geregistreerd? Meld je gratis aan. Uiteraard gaan we zorgvuldig om met je privacy.