KOPPpijn

Ik ben opgegroeid met een moeder die aan psychoses en depressies leed. Dit kwam tot uiting na de geboorte van mijn twee jaar jongere broertje. Als kind wist ik niet beter en ik veerde altijd met mijn moeder en de situatie mee. Het kwam veelvuldig voor dat ze van de een op andere dag wegzakte in een psychose en daardoor voor een onbepaalde periode uit ons leven verdween. De ene keer ging ze er zelf vandoor, de andere keer werd ze opgenomen. Op welke manier ze ook verdween, een opname was er uiteindelijk in beide situaties. Wanneer zij ziek was, was dit uiterst verdrietig. Het is heel schrijnend om je moeder zo te zien en eigenlijk niet meer als je moeder te herkennen. Op den duur herkenden we de signalen wanneer ze in psychose dreigde te raken.

Je kunt je voorstellen dat dit op een zeker moment in mijn leven zijn sporen na ging laten. Ik bouwde een fort om mij heen om te overleven en sterk te zijn. Ik kon niet optimaal van mijn moeder op aan, de ervaring leerde mij dat ze er telkens weer tussenuit kneep. Zij was nooit voor lange tijd stabiel en kon ieder moment weer ziek worden. Mijn leven draaide om haar en om er voor haar te zijn, zodat het goed bleef gaan met haar. Als het met haar goed ging, ging het met mij ook goed. Verschillende overlevingsstrategieën maakte ik mij eigen. Niemand zou mij wat maken! IJzersterk was ik! Daar zou niemand doorheen komen. Zelfs ikzelf niet. Zo blijkt nu op 38-jarige leeftijd.

Toen ik 26 jaar was, maakte mijn moeder een einde aan haar leven. Een blik met 26 jaar aan geschiedenis kreeg ik keihard op mijn bordje gesmeten. Alsjeblieft, red je er maar mee! Een turbulente periode volgde en mijn overlevingsmechanisme draaide overuren! Ik stagneerde, en ging heel hard onderuit. Om vervolgens weer op te krabbelen en mijn sterke fort beetje bij beetje te ontrafelen en af te pellen. Het is inmiddels twaalf jaar geleden dat mijn moeder uit het leven stapte. En ik leer van dat fort steeds meer een behaaglijk huisje te maken.

Ik ben nu zelf moeder en heb een fijne baan. Ik leer hoe ik dat harnas van me af kan schudden, al gaat dat met heel veel hobbels en bobbels. De fundamenten van dat sterke fort, die kom ik overal tegen in mijn behaaglijke huisje. Er is nog volop werk aan de winkel, maar inmiddels doorzie en begrijp ik wel veel van die rode draadjes. Het moeder worden was een enorme uitdaging en ik kwam mezelf intenser tegen dan ooit tevoren. Ik heb de afgelopen jaren zo hard geknokt om voor mezelf te gaan staan, mijn eigen ruimte en grenzen te aanvaarden en mezelf op nummer 1 te zetten. Als je kinderen krijgt, dan zijn zij het die de eerste plaats weer innemen. Dat deed wat met mij!

Ik moest echt leren dat die nummer-1-positie écht niet ten koste van mezelf hoeft te gaan. Maar alles in mijzelf riep dat dit wel het geval was. Die antennes bleven draaien, mijn overlevingsmechanisme werd telkens aangewakkerd, terwijl dat helemaal niet meer nodig was. Dat geeft een heel onbestendig gevoel. Ik begreep het gevoel en wist waar het vandaan kwam, maar ik kon het niet uitschakelen. Ik besloot het niet meer te bevechten, maar ik koos ervoor om te luisteren naar de onderliggende behoefte: ik. Alleen ik! Lang verhaal kort: ik neem nu iedere maand 1 dag voor mezelf op. Een dag waar ik met niemand rekening hoef te houden en kan doen wat ik wil. Ik, ik, ik. Dat klinkt heel egoïstisch, maar ik knapte er enorm van op! Als ik happy ben, dan zijn mijn kinderen dat ook. Dat gold vroeger ook voor mij! Ik ben het daarom mijn kinderen verplicht om goed voor mijzelf te zorgen. Als ik dat doe, dan kan ik hen op die nummer 1 plek zetten, zonder dat het ten kostte gaat van mij. Win-win!

Tips van Judith

1. Voel je je schuldig? Probeer je dan schuldig te voelen zonder verwijt
2. Ben je sterk? Dat geeft niet, want jouw kracht is in wezen jouw onderliggende verdriet en pijn. Probeer dat maar eens uit te leggen aan iemand die je dierbaar is. Ik weet zeker dat het oplucht!
3. Zorg goed voor jezelf, dat is dé manier om jouw nummer-1-positie te kunnen delen met alles wat je lief is en zonder dat het ten kostte gaat van jezelf.