Ervaringen

De Verbouwing

Mijn broer Robbert wil al jaren zijn huis isoleren, met zijn tochtige zolder en dito werkkamer heeft hij het helemaal gehad. Mijn suggestie om zware dikke gordijnen op te hangen maken hem woedend. Ook voorzetramen vastschroeven aan de binnenkant is een onbestaanbaar stom voorstel. Robbert is al jaren obsessief bezig om de tocht uit zijn huis te weren. Hij pluist kranten en folders uit, speurt op het internet, vraagt offertes aan. Gevolg is dat hij verzuipt in alle informatie en hij verliest zich in details. Hij kan geen besluit nemen.

Robbert heeft autisme. Na mijn (en zijn) pensioen ben ik me eigenlijk pas goed gaan verdiepen in die aandoening en ik heb inmiddels veel geleerd. Zo probeer ik anders te kijken naar zijn fixaties en probeer te zien wat zijn gedrag symboliseert. Ik besluit dat het project ‘Huis isoleren’ een dijk van een mogelijkheid is om mijn nieuwe kijk op het autismespectrum in de praktijk te toetsen.

Door tussenkomst van Robberts begeleidster Rita hebben we een aannemer gevonden uit de buurt. Een man die snapt dat Robbert vol wil inzetten op het verduurzamen van zijn huis, maar dat het wel behapbaar moet blijven. Dus nog geen vloerverwarming of warmtepomp, eerst maar eens een grondige analyse van de isolatieproblematiek. We nodigen de aannemer uit en gaan met z’n drieën door het huis. Robbert krijgt van hem complimenten: ‘Wat heb jij een fantastische hobby’ en ‘ik vind het een eer om er voor te zorgen dat je de komende winter fluitend op je zolder aan het werk kan’. De aannemer houdt Robbert met beide benen op de grond en zegt hem dat de isolatie van dak en ramen de hoogste prioriteit heeft.

Na drie weken lopen Robbert en ik met de offerte in de hand door zijn huis en nemen alles puntsgewijs door. Met steeds dezelfde vragen per activiteit: a. Snap je de beschrijving van het werk? b. Is het je duidelijk hoe de aannemer het wil aanpakken? c. Heb je nog vragen voor de aannemer?

Robbert heeft goede aanvullingen, neemt foto’s om zijn vragen te verduidelijken en maakt ook tekeningen. ‘Kom maar op het bedrijf’ zegt de aannemer, ‘dan bespreken we daar de offerte en dan kan jij ook zien wat voor vlees je in de kuip hebt’. Op al zijn vragen krijgt Robbert antwoord en binnen een uur staan we weer buiten. Thuis vertrouwt Robbert me toe dat hij een klik heeft met de aannemer. Ik ben gelukkig met deze bekentenis.

Robbert moet zelf de zolder en werkkamer leegmaken. De aannemer start over 3 maanden. Vroeger zou dit ‘bouwrijp maken’ een heidens karwei met heel veel stress zijn geweest, voor hem, maar ook voor mij. Nu niet! Opruimen, wegwerken en leegmaken is een duidelijke volgorde. Elke 14 dagen maakt hij een overzichtelijke planning. Alles gaat door zijn handen. Met weer steeds 3 vragen: a. Moet het naar de stort? b. Kan het naar de kringloop? c. Ik wil dit bewaren. Waar berg ik het dan op tijdens de verbouwing?

Ik oefen in het uitspreken van eenduidige boodschappen. Zeg niet ‘het wordt mooi’, maar ‘deze isolatie zorgt dat de warmte binnen blijft’. Niet ‘wat een prettige lichte werkzolder krijg je’ maar ‘het nieuwe raam is groter en dus kan je nu beter zien waar je mee bezig bent, er is meer daglicht’ Niet ‘het is een hele klus’ maar ‘we werken per verdieping van de zolder naar de eerste verdieping en dan naar de begane grond’.
Wat een verademing dat we op deze manier samen het project ‘Huis isoleren’ omarmen.
Ik ben trots op mijn broer en op al het werk wat hij verzet. En ben blij met onze nieuwe manier van communiceren. Wat een zonnig toekomstperspectief!