Herkenbaar verhaal dit. Als introvert persoon probeer ik zo goed mogelijk te leven in een gezin waarin man en zoons AD(H)D hebben. Ik hou veel ballen in de lucht en zorg voor hen, maar waardering en empathie blijven uit. Het is frustrerend en ik heb veel verdriet. Communiceren kost hier ook veel energie, evenals afspraken nakomen. Het blijft een zoektocht. Intussen voel ik dat ik beter voor mijzelf moet zorgen. Alle tips zijn welkom.