Liefdevol begrenzen
‘Ook nu ze ziek is, is het goed om je kind of partner liefdevol te begrenzen’, zei de systeemtherapeut van onze oudste. Die tip had nog geen enkele behandelaar ons gegeven.
Maar hoe dan, dacht ik toen ik thuis was. En besefte ineens dat wij door de eetstoornis niet meer dezelfde ouders waren.
Het klonk zo logisch, het advies van de therapeut. Om duidelijke grenzen aan te geven. Om helder te zijn over wat je accepteert en wat niet. Want dat deden we al van jongs af aan bij onze kinderen. Zij wisten wat we wel en niet tolereerden, discussie was niet nodig. Maar nu, nu onze meiden ziek waren, had onze zorg de overhand gekregen. Zorg, vermoeidheid en machteloosheid hadden onze regels veranderd. We zagen dingen door de vingers die we vroeger nooit toestonden. Er werden woorden naar ons hoofd geslingerd, die we voorheen absoluut niet pikten. We waren amper nog opvoeders. Dat besef drong door de woorden van deze therapeut nu pas tot me door.
Diep nadenken
In de keuken stond ik na te denken. Wat wilde ik anders? Door welk gedrag verdween mijn energie als sneeuw voor de zon? Een tijd lang bleef het leeg in mijn hoofd. Ik kon het niet eens benoemen. Ik besloot dat ik er de komende dagen op zou gaan letten en over na zou denken. Ik ging wat anders kijken naar mijn eigen reacties. En naar wat er om me heen gebeurde. Alsof ik er van een afstandje naar keek. En daardoor begon ik het te zien. De situaties waarin ik vroeger heel duidelijk geweest zou zijn. Ik besprak het ’s avonds met mijn man. En binnen een week wisten we wat onze nieuwe regels zouden worden. Die we gelukkig zouden gaan invoeren met begeleiding van het behandelteam.
Wij koken
Mijn man of ik zouden koken. Dat werd regel 1. We wilden geen pottenkijkers in de keuken. En gingen niet meer in discussie over de ingrediënten of de bereidingswijze. Maar we beloofden wel dat we geen speklapjes zouden bakken of een ovenschotel met een kaaskorst. We vertelden hen dat ze erop moesten vertrouwen dat we rekening met hen zouden houden, dat we niet rigoureus het roer zouden omgooien. Regel 2 gold voor de boodschappen. Nu liepen de kosten daarvan door de vreetbuien de spuigaten uit. We wilden niet meer verrast worden door boodschappenbonnetjes. Wij deden de boodschappen. Om mee te beginnen waren deze 2 regels meer dan genoeg.
Regels geven rust
Meteen vanaf het begin voelde het goed om weer een grens aan te geven. En na wat gesputter in het begin, accepteerden ook de meiden de nieuwe regels. Zelfs beter dan we hadden verwacht. Een paar maanden later zei de jongste zelfs dat ze het fijn vond dat we weer wat strenger waren. “Dat geeft mij ook meer rust”, zei ze “dan hoef ik minder met die stem in discussie. Jullie willen het immers zo!”
Tips van Anna
- Uit liefde voor je kind denk je het goed te doen door hem/haar tegemoet te komen, maar langzaamaan ga je hierdoor over je eigen grenzen heen. Kijk eens waar je over je eigen grenzen gaat of laat gaan.
- Als ouders heb je óók tijdens een periode van een eetstoornis de taak om ruimte te geven aan emoties en liefdevol grenzen te stellen aan gedrag.
- Je helpt je kind enorm door duidelijk te zijn, grenzen te stellen. Dat geeft uiteindelijk toch meer rust.
- Vraag hierbij hulp aan het behandelteam. Je hoeft het niet alleen te doen.
