Ervaringen

Mijn logeerhond

Ik ken mevrouw al jaren uit de kerk en wist van haar psychiatrische achtergrond. Na elkaar een tijdje uit het oog verloren te zijn, kwam ik haar onlangs tegen met een hond. Zij zei tegen de hond dat ik de vrouw was die hem echt zou opvoeden. Ze had wat problemen met de hond en we spraken af dat hij 1 of 2 dagen per week bij mij zou logeren. Dat ging een paar maanden goed.

Tot ze laatst haar zoon van 28 jaar meenam toen ze de hond kwam brengen.

Ik ben heel erg geschrokken. Niet van die zoon of het feit dat hij psychotisch was, ook niet voor mijn beeld dat hond en ik geen schijn van kans hadden omdat de zoon de boel domineerde, ook niet van het zien van de reactie van de moeder op de zoon. Ik ben zo geschrokken van de kwaadaardigheid die ik zag. Terwijl beide mensen, moeder en zoon, in wezen onschuldig zijn aan hun aandoening.

Het duurde lang voor ik weer rustig was. Ik heb besloten dat die twee niet meer samen in mijn huis mogen komen. Ik wil mij distantiëren van elke mogelijkheid voor hen om dit gedrag te vertonen. (Hij vertelde dat-ie bij de Gestapo zat en tegelijkertijd was zij kerkliederen aan het zingen. ‘Zo zijn wij’, zei zij.) Wel blijf ik mevrouw helpen door voor de hond te zorgen.

Ik snap het gedrag van de hond nu veel beter.

En nu ga ik van ‘m genieten, want morgen moet-ie weer weg

Tips van Tirza