Kracht uit kleine dingen
Ik ken mijn vrouw al sinds ze 9 jaar was, van de kermis in het dorp. We zijn elkaar jaren uit het oog verloren, kwamen elkaar toevallig weer tegen en zo is het balletje gaan rollen. Wij zijn nu dertien jaar getrouwd.
Mijn vrouw leeft al meer dan vier jaar in een psychose. Ze ziet regelmatig spinnen op de slaapkamer of olifantjes lopen. Ook heeft zij last van depressies, wat met name komt door ziekte bij haar kinderen. De zorg voor en zorgen over hen zijn een grote last op haar schouders.
De relatie tussen deze kinderen en mij als pleegvader is niet goed. We hebben het gevoel tussen twee vuren te zitten en weten niet hoe daarmee om te gaan. Er is geen begrip is van de buitenwereld, het is blijkbaar moeilijk in te leven hoe dit voor ons is.
Eén van de dingen die ik mis is gewoon praktische ondersteuning. Mijn vrouw heeft veel gezondheidsklachten naast haar psychische problemen en de zorg voor haar kinderen. Haar situatie maakt dat ik haar overal in begeleid en in feite 24 uur per dag mantelzorger ben.
Ik ben bijna 70 en slaap slecht. Bij de vraag om ondersteuning bij de gemeente wordt gezegd dat ze toch een gezonde echtgenoot heeft die het werk in huis kan doen, waardoor hulp beperkt blijft tot een paar uur huishoudelijke hulp. We voelen ons aan ons lot overgelaten.
Ik heb nauwelijks ruimte voor mezelf. Ons netwerk is klein geworden, simpelweg omdat de zorg zoveel tijd kost. Ik deed altijd vrijwilligerswerk maar moest daarmee stoppen om mijn vrouw te kunnen ondersteunen. Mensen leven meer en meer in hun eigen wereld. Vroeger keek men meer naar elkaar om. De tijd dat je op een muurtje zat in de straat en koffie dronk met je buren, bestaat niet meer.
Ik moet echt mijn plek zien te vinden in deze situatie. Ik zorg eigenlijk al 40 jaar voor familieleden. Ik heb een uithoudingsvermogen van hier tot Tokyo! Ik heb als jongeman zelf ook psychisch ernstig geleden, maar het is me gelukt daarvan te herstellen. En bovendien vind ik dat wie A zegt ook B moet zeggen: Ik blijf voor mijn vrouw zorgen zolang ik dat kan.
Ik ben niet verbitterd en put kracht uit kleine dingen. Als ik op de fiets zit, kan ik heerlijk genieten van de omgeving. Of ik ga even aan de waterkant zitten in het gras. Dat geeft mij veel rust en ontspanning, en doet mij denken aan de tijd dat ik op de binnenvaart zat. Het water trekt mij altijd nog. Van een wandeling door de bossen en over stille weggetjes kan ik heerlijk genieten, soms doe ik dat dan al om vier uur ’s ochtends. Daarna ga ik gewoon het dagelijks leven weer aan.
Tips van Louis
- Luister naar de adviezen van anderen, maar doe de dingen die jou het beste lijken.
- Geniet van kleine dingen waar je ontspanning in kunt vinden. Kijk welke leuke dingen je toch nog kunt samen doen, als partners.
- Tegen de gemeente zou ik willen zeggen, loop eens een paar dagen mee met mij. Luister naar mantelzorgers.
