Ervaringen

Worsteling

Als moeder van een dochter met een eetstoornis heb ik vaak behoefte gehad er met anderen over te praten. Gewoon mijn eigen gedachten, angsten en fantasieën uit te spreken en te toetsen aan de ideeën van anderen. Ik hoopte er beter mee te leren omgaan en te begrijpen hoe ik er voor mijn dochter kan zijn zonder haar te kwetsen. Dat wilde ik zo graag.

Maar mijn dochter wilde niet dat ik er met anderen over sprak. Hoe kon ik mezelf ruimte geven zonder de grenzen van mijn dochter over te gaan? Het was een worsteling voor mij.

Mijn dochter werd soms boos omdat ze zich niet begrepen voelde, terwijl ik wel probeerde begrip te tonen, maar ook grenzen te stellen. Soms gaf ik ongevraagd advies, waarvan ik best begrijp dat ze daar niet op zat te wachten, maar ja, vanuit mijn machteloosheid lukte het niet altijd me hieraan te houden.

In een van onze gesprekken benoemde ik mijn gevoel van machteloosheid. Een dag later stuurde ze mij een appje met de tip deel te gaan nemen aan de contactgroep. Het was mij meer dan welkom.

Ik heb het contact met andere ouders als zeer steunend ervaren. De herkenning in de verhalen; het zoeken naar manieren om er voor je kind te zijn, maar ook jezelf in acht te nemen, het was allemaal onderwerp van gesprek. Ik heb mezelf duizend keer afgevraagd wat ik anders had kunnen doen in haar kinderjaren, waarin ik tekort ben geschoten, wat er fout ging?

De waarheid is natuurlijk dat je her en der tekort bent geschoten, want wie is nou de perfecte ouder? Bestaat die? De andere ouders waren aardige en normale mensen die ook gewoon hun best hebben gedaan, net als ik.

Ik had veel aan de informatie en ook aan de steun en het advies. Want oh, ik was lange tijd zo onzeker over mijn moederschap.

Het heeft mij geholpen om minder aan mezelf te twijfelen, waardoor het beter lukte om duidelijk te zijn naar mijn dochter, om standvastig en duidelijk te zijn. Of het effect heeft gehad op mijn dochter en onze relatie weet ik nog niet zo goed. Op mezelf heeft het wel veel effect gehad, ik ben rustiger geworden en kan het probleem meer bij haar laten.

Ik ervaar onze relatie als liefdevol en betrokken. Op moeilijke momenten zoekt ze contact. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze haar eetproblemen steeds beter leert hanteren. Ik begrijp heel goed dat ik het niet voor haar kan oplossen.

Volgende week ga ik haar (in het buitenland) opzoeken, de voorpret is heerlijk.

Tips van Claudia