Vertrouwen
Mijn moeder lijdt al aan schizofrenie sinds 1985. We hebben diverse crisissituaties doorgemaakt. De laatste was twee jaar geleden.
Na haar laatste psychose is ze op minimale medicatie ingesteld, haar wens omdat ze er zo duf van wordt. Mijn vader heeft er mee ingestemd. Mijn moeder droomde dat ze de koningin was. Een teken dat ze psychotisch wordt, en dan ook vaak agressief. Mijn vader heeft, met medeweten van mijn moeder, een afspraak met de psychiater gemaakt. Deze gaf tijdens hun bezoek aan dat het allemaal wel mee viel. Naar mijn vader luisterde hij niet. Mijn ouders zouden een week later met het vliegtuig naar Berlijn gaan. Op de vraag van mijn vader of dit verantwoord was, was het antwoord van de psychiater: ‘dat moet u zelf inschatten’. Mijn zus en ik hebben toen de psychiater gebeld en onze zorgen aangegeven. Hij zei dat hij niets aan de situatie kon doen. Vlak erna werd dit telefoontje, ondanks ons uitdrukkelijk verzoek om dat niet te doen en de toezegging van de psychiater, met mijn moeder besproken. Door de verpleegkundige. Tussen mijn moeder en mij is dit vreselijk geëscaleerd, mijn vader zat tussen twee vuren. Dat mijn zus ook had gebeld, weet ze gelukkig niet.
Uiteindelijk zijn mijn ouders toch naar Berlijn gevlogen, er is niets gebeurd. Het was voor ons alle drie heel spannend. Voor het zelfde geld was het in het vliegtuig verkeerd gegaan.
Het heeft nog twee maanden geduurd voordat mijn moeder weer ‘zichzelf’ was. De psychiater heeft, ook na de reis, weinig steun geboden. Mijn vader heeft de zoveelste boze brief geschreven, de psychiater gaf toe dat er fouten zijn gemaakt, maar daar heb je achteraf niet veel aan.
Ik probeer mijn vader te ondersteunen. Ik heb contact gezocht met Ypsilon en met de psychiater. Mijn zus en ik spreken hier regelmatig over. Achteraf hebben we het ook met onze broer gedeeld. Hij heeft ook schizofrenie. Elke keer als het met onze moeder slecht gaat, gaat het ook met hem minder. Dus we proberen hem te sparen.
Ik heb er geen vertrouwen meer in, dat ik in vertrouwen iets kan aangeven over mijn moeders situatie. En dit terwijl mijn vader het moeilijker krijgt. Zij zijn beide in de zeventig. Mijn moeder gaat langzaam achteruit. Dit is voor mijn vader zwaar.
Tips van Sanne
- Houd vertrouwen
- Blijf erop aandringen dat jouw gesprek met de hulpverlener van je naaste óók vertrouwelijk is
- Maak een plan: Hoe voorkom je de volgende crisis?
