Vertèl over de psychose van je man
Terwijl mijn man werd opgenomen vanwege een psychose, gebeurde er bij mij ook van alles. Ik werd gevoelig voor alles wat mensen tegen me zeiden. Elk liedje op de radio kreeg een diepere betekenis en elke blik die mensen me gaven kwam twee keer zo sterk binnen. Soms was de nabijheid van mensen die het goed met me voor hadden al genoeg om kracht en energie te krijgen voor de rest van de dag. Ik weet nu dat een hand en oogcontact genoeg zijn om te voelen dat iemand begaan met je is. Dat blikken meer zeggen dan duizend woorden. En dat alle gesprekstechnieken, die ik ooit geleerd heb als hulpverlener, overboord gegooid kunnen worden als je een oprecht mens voor je hebt die het goed met je voor heeft.
Wat heeft mij geholpen? Authentieke hulpverleners, vrienden en familie. Een luisterend oor. Iemand die zegt dat je het goed doet. Collega’s die zeggen dat het jou wel lukt om deze situatie aan te kunnen. Een bloemetje van een vriendin opgestuurd krijgen. Een bloemetje ontvangen van ouders van een vriendje van je zoon. Iemand die appt dat je ook te sterk kan zijn en gerust even mag huilen. Appjes ontvangen met de meest troostrijke en wijze spreuken zoals ‘alles wat je deed vandaag was goed en is genoeg’. Heerlijk. Tijdens een telefoontje wordt me gevraagd hoe het met mij gaat. Ik antwoord hoe het met mijn man gaat. Zij houdt vol: maar hoe gaat het met jou? En dit herhaalt ze elke week weer. Hoe gaat het nu met jou? En waar ik vooral ook steun aan heb zijn de ervaringen die bijna iedereen lijkt te hebben: mijn man was ook verward en daardoor...., mijn man was overspannen en toen...., mijn man was depressief en het bleek dat....., mijn man was verward vanwege de medicatie na hartaanval en ik....., mijn man is negatief naar mij omdat hij jaloers is op mijn succes en nu......enz. Mijn filter was dunner, indrukken kwamen sterker binnen maar gelukkig waren het voornamelijk positieve indrukken en hartverwarmende reacties.
Tips van Femke
- Vertel open over de psychose van je man. Ik was verbaasd over de hoeveelheid ervaringen die collega’s hadden met hun partner met een aandoening (depressie, burn-out, hartaanval) en die vele gelijkenissen toonden met mijn man en zijn psychose.
- Ik was bezorgd over de mogelijke genetische invloed die mijn man heeft op onze kinderen. Een vriendin zei toen tegen mij: meer dan vóórleven kan je niet doen. Jij en je man laten zien dat soms een opname in de ggz nodig is, dat medicatie erbij hoort, dat openheid zorgt voor fijne contacten met vrienden en familie en dat je daaraan steun ontleent. Dus geef het goede voorbeeld over hoe jij zou willen dat je kind eventueel omgaat met deze verschrikkelijke ziekte.
- Houd vol, geloof in jezelf.
