Begrip van politie
Mijn zoon zakte weg in een psychose, bij mij thuis op de bank. Ik wist niet wat ik moest doen om hem rustig te krijgen, mijn onmacht steeg met zijn verwardheid.
Ik belde het crisisteam: zij kwamen niet. ‘Bel de politie maar als de situatie gevaarlijk wordt.’
Ik was wanhopig. Wie kon mij helpen? Ik bracht mijn zoon door mijn radeloze telefoontjes nog verder in crisis. (Ik bewoon een studio, met bijna alles in één ruimte.)
Anderhalf uur later belde het crisisteam: ’We komen, het kan toch.’ Helaas was mijn zoon de deur al uitgerend. ‘Oh, dan komen wij niet, wij gaan niet zoeken!’
Verbijsterd belde ik toch maar de politie. Die reageerde zoals ik eigenlijk van het crisisteam verwacht had: ‘Wat erg voor u mevrouw, Ik begrijp dat u radeloos bent, Wij gaan u helpen. Hoe ziet hij eruit? Wat zeggen we het best tegen hem als hij gevonden is? Oh, hij is al gevonden, een van onze collega’s zag een verwarde jongen lopen. Mevrouw hij kan niet bij u blijven vannacht, waar kunnen we hem heen brengen?’ De politie overlegde met de ggz, want ik was té verdrietig. Voelde me zo alleen gelaten.
Door uitstel en niks doen, kwam mijn zoon precies in de crisis die ik maanden had proberen te voorkomen.
Op dit moment zit mijn zoon in het AMC. Hij wil graag iets zinnigs omhanden hebben. Hoe geef je iemand het gevoel dat hij waardevol is, dat het goed komt: door zinvolle bezigheden.
Ik probeer dat te doen door naar hem toe te gaan, ons leven een beetje om hem heen te bouwen. Zodat hij voelt dat hij bij ons hoort, van betekenis is voor ons. Zijn broer doet hier ook veel in, al heeft die een drukke baan. Ik voel me heel erg mantelzorger, naast mijn werk en studie.
Tips van Lotte
- Betrek je naaste zoveel mogelijk bij het gezinsleven
- Geef hem het gevoel dat hij van betekenis is
