Hoi Jetje, wat verdrietig dat je dat alleen moet dragen.

Ik en onze dochter (van 8 jaar) 2 dezelfde zijn.

Dat het zo lang vol te houden is

Het is zo vreselijk herkenbaar, die tegenstrijdige situatie van voelen dat je eraan onderdoor gaat en niet willen weten van ophouden “er voor je kind te zijn”.

Herkenbaar verhaal dit. Als introvert persoon probeer ik zo goed mogelijk te leven in een gezin waarin man en zoons AD(H)D hebben. Ik hou veel ballen in de lucht en zorg voor hen, maar waardering en empathie blijven uit. Het is frustrerend en ik heb veel verdriet. Communiceren kost hier ook veel energie, evenals afspraken nakomen. Het blijft een zoektocht. Intussen voel ik dat ik beter voor mijzelf moet zorgen. Alle tips zijn welkom.

Wow, wat een prachtig geschreven verhaal. Ondanks de tragedie, intrigeert je schrijfstijl mij enorm. Vanaf de eerste tot de laatste zin was ik geboeid. Ik ben iemand die normaal al moeite heeft om 3 zinnen van een verhaal te lezen. Heel knap!

De herkenbaarheid.

Mijn dochter beschadigt zichzelf. Ook als uitlaatklep op spanningen. Ik probeer er open in te staan en niet te vragen om het te zien. Stukje bij beetje laat ze zelf steeds meer los. Wel ben ik bang dat sommige situaties het weer zullen triggeren.. Allemaal heel nieuw voor ons. We weten het pas 1,5 week

Ik herken dit helemaal.